Onderwater te Taganga

Cartagena ligt achter mij en ik trek verder langs de kust, via Santa Marta, naar het vissersdorpje Taganga. Na de drukte van de kuststad Cartagena is het een verademing om te vertoeven in het dorpje Taganga dat slechts uit enkele straten bestaat. Daarnaast is dit dorpje de perfecte uitvalsbasis om te gaan duiken in de omgeving en in het Nationale Park Tayrona. Via via kom ik terecht in het Naui duikcentrum Calipso. Zij zijn de enigen die duiken kunnen organiseren in één van de verlaten baaien binnenin het Nationale Park Tayrona en er is een uitstap gepland voor zaterdag naar het park. Ik besluit om mee te gaan en de volgende ochtend sta ik, ruim op tijd, klaar aan het kantoor van Calipso. Nadat iedereen aanwezig is, rijden we met de 4X4 ongeveer 40 minuten tot aan de ingang van het park. De inkom van het Nationale Park is reeds inbegrepen in het duikpakket. We bekijken nog een kort introductie filmpje over de fauna en de flora van het park en dan rijden we verder naar een afgelegen baai waar we met een bootje de baai oversteken om vervolgens aan te komen in een paradijslijker baaitje met zandstrand, hangmatten, tafels houten banken en een keukentje.

Samen met Carlos, de duikinstructeur, duik ik voor de tiende keer onderwater om, het anders onzichtbare leven, te bewonderen. We dalen af naar de bodem van de baai tot op een diepte van 17 meter. Aan mijn rechterzijde opent zich een nieuwe wereld vol kleurrijke visjes en fascinerende koraalvelden. Het is kiezen tussen schoonheid en vernuftigheid om mijn aandacht aan te schenken, Twee sierlijke antennes bewegen op het ritme van het water en duiden op de aanwezigheid van een gigantische kreeft in een spelonk in de rotsen. Een miniscuul krabje danst voorbij mijn duikbril. Wanneer ik mijn hand uitsteek om het op te vangen, rust het even op de palm van mijn hand. Zijn paarse scharen steken af met zijn oranje, rode lichaampje. Papegaaivissen zwemmen synchroon in school voorbij. Azuurblauwe ‘Creole’ visjes haasten zich naar hun schuilplaats.

Via het korraalrif duiken we langzaam verder en dichter naar het strand toe. Langzaam aan komt het wateroppervlak en de blauwe lucht dichter bij en het landschap onder water verandert van koraalmuren naar meer zanderige bodem. Met mijn hoofd boven water en met de zuurstoftank nog op mijn rug, blaas ik met een drukknop lucht in mijn duikvest en meteen voel ik het drijfeffect. Ik stop met zwemmen en laat me drijven op het water. Nog even geniet ik na van de duik.

Na een pauze en een warme maaltijd, maak ik mij klaar voor een tweede duik in de baai. Deze keer verkennen we de andere kant van de baai. Tropische en grappig uitziende vissen die wegduiken in het koraalrif of gewoonweg rustig voorbij zwemmen eisen mijn aandacht op. Ik passeer koralen die er uitzien als mini-vulkanen met een diepe krater, als afro-haarkapsels in de bodem geplant en als kale cactusbollen in alle mogelijke kleuren. Algengroen, mosterdgeel, bordeaux, appelsien oranje en vuil paars.
Ik duik langs enkele smalle spelonken in de koraalmuur wanneer ik plotseling beweging waarneem in de pikzwarte holte. Een groene murene waagt een kijkje uit haar schuilplaats en toont mij haar volle wapenuitrusting. Haar bek is bewapend met tientalle scherpe tanden en haar grote uitstekende ogen staan dreigend. Nieuwsgierig als ik ben, benader ik haar tot op een armlengte afstand. Ze is gigantisch groot ookal kan ik slechts een deel van haar olijfgroene lichaam zien. Ze meet in de hoogte zeker meer dan 20 centimeter en vult met haar breedte bijna de volledige spelonk. Wijs als ik ben, laat ik haar na een grondig aanzicht rustig verder de omgeving onveilig maken.

De zuurstoftank is bijna leeg en na een klein uur keren we terug naar de oppervlakte. Ondanks de mindere zichtbaarheid onder water was het duiken meer dan de moeite waard. En met de ondergaande zon keren we terug naar het dorpje Taganga waar we nog met de hele bende nagenieten met een lokale pint in de hand.