Delfin Solo
Door: Rani Thoon
Blijf op de hoogte en volg Rani
17 September 2014 | Panama, Puerto Lindo
Na een heerlijke nachtrust in een lokaal uitgebaat hostelletje in het vissersdorpje, Puerto Lindo, neem ik een verfrissende douche en ga op zoek naar ontbijt. Dit lijkt moeilijker dan verwacht. Er zijn slechts twee kraampjes in het piepkleine dorpje waar ze etenswaren verkopen en die openen pas om 10uur. Het is nu 9uur en 45 minuten. Ook hier, in dit vergeten dorpje, ben ik precies de enige buitenlandse die hier de nacht doorbrengt. Na een korte wandeling keer ik terug naar het kraampje en koop ik brood en kaas om de eerste honger te bestrijden.
Tegen de middag is alles terug ingepakt en ben ik klaar om onze kapitein te ontmoeten die ons over de oceaan zal leiden naar Caraibische San Blas eilanden en tot aan de koloniale stad Cartagena te Colombia. Druppelgewijs komen de mede-reizigers aan in het dorpje op de ontmoetingsplaats naast de kade. Het lijkt een leuke bende en ze hebben meer dan voldoende rum voorraad ingeslagen. Drie koppels (een Holands koppel, een Iers koppel en een Nieuw-Zeelands koppel), een jonge Zwitser en ik maken deel uit van de zeilboot-expeditie. Tegen half vier vertrekken we tesamen met een gammel speedbootje naar de zeilboot ‘Delfin Solo’ dat voor zo’n 6 dagen en 5 nachten onze thuis wordt. Het is een prachtige, compacte zeilboot in Turkse stijl met twee kapiteins (man en vrouw) en twee eigenwijze katten aan boord. Goedgekeurd!
Na mijn eerste overnachting op het sofabed in de kajuit genieten we allen van muesli met yogurt en fruit als ontbijt. Tazan en Reigin (de kapiteins) zetten koers naar het eerste San Blas eiland, genaamd Chichimi, op zo’n 40mile afstand of zo’n 6uur varen van Puerto Lindo.
De eerste avond werden er al enkele rumflessen geopend en ik voel dat het misschien toch niet het aangenaamste is om een kater op open zee te hebben. Het effect van alcohol wordt versterkt door het ongemakkelijk gevoel van zeeziekte. Ik besluit geen medicijnen te nemen en te wachten hoe mijn lichaam reageert en zich aanpast op zijn eigen tempo.
Tegen de late namiddag komen we aan in de baai waar zich al een tiental andere zeilbootjes hebben genesteld. De warme zonnestralen strelen mijn huid en verwarmen mij tot diep vanbinnen. We zijn aangekomen in het paradijs: witte stranden met palmbomen, bijna verlaten eilandjes die slechts bewoond worden door een tiental lokale Kuna indianen en zeilbootjes dobberend op het zoute water. Ondertussen tijd om te gaan zwemmen er verder te genieten van de omgeving. Tegen het avondeten voel ik mij al stukken beter en geniet met volle teugen van een vers klaargemaakte steenkreeft gemarineerd in limoen, zout en een overdosis aan look!
De tweede ochtend worden we verwend met een Amerikaans ontbijtje (spiegelei met worst en lookbrood). Nadien is het strandtijd! Ik spring van de rand van de zeilboot en duik in het azuur blauwe water en zwem samen met de rest naar het tropische strand. Onderweg zie ik enkele helder oranje en citroen gele zeesterren onder water en waar het water slechts een 30tal centimeters diep is, staar ik vol fascinatie naar een gespotte rog die langzaam maar krachtig zijn lichaam voortstuwt. Aangekomen op het zonovergoten eiland kuieren we langs de oever naar de andere kant van het eiland waar we van een frisse pint genieten. De lokale bevolking leeft hier in houten hutjes maar een koelkast met bier mankeert hen niet. Nadien kraken we een fles rum die we mengen met het kokosnootsap uit de gedroogde kokosnoten, die de Kuna-indianen verkopen, en verse ananas. Het blijkt een subliem idee te zijn en het maakt een overheerlijke Piña Colada! Als dat nog niet genoeg is, verrast Tazan ons nog met de aankoop van 8 vers gevangen kreeften die ter plaatse wordt klaargemaakt. De kreeft als lunch met verse salade en een goed gekruide looksaus laat niemand onberoerd. Op dit eiland is dit luxeproduct een deel van hun basisvoeding en ik pas mij dus graag aan aan deze gewoonte. Het is een relaxte en zonnige dag met veel zwemmen, genieten en snorkelen. Wanneer de zon ondergaat keren we terug naar de zeilboot waar we gevulde páprika en een beker rode wijn genieten om de avond af te sluiten.
De volgende ochtend verlaten we Chichimi eiland en zetten koers naar Wichuala eiland maar eerst wordt de diesel en het water aangevuld in het Kuna dorp. Hier leven ze in een grotere Kuna gemeenschap, maar nog steeds op een traditionele manier in houten constructies en speciale zee-toiletten. Ik voelde mij dan ook verplicht om deze toiletten uit te testen. De toilet bestaat uit een houten hut boven het water met een gammele deur en een loopplank om binnen te gaan. De vloer is zo goed als onbestaand. Drie planken onder je voeten en in het midden een houten balk met een gat met daar boven een toiletbril. Alles onder mijn voeten is oceaan en wanneer ik door het gat in de toiletbril kijk, bewonder ik een exotisch aquarium met kleurrijke, tropische vissen.
Na ons kort bezoek aan het dicht bevolkte Kuna eiland zetten we koers naar het nabije eiland Wichuala waar we snorkelen, zwemmen, chillen en genieten van de kookkunsten van Reigin. Een combinatie van Mediteraanse en Turkse keuken doen wonderen en zorgen voor gevulde magen en gelukkige bemanningsleden. Vanavond is het kefta (gehaktballetjes) met sla en lookboter. En als extraatje nog een vers gevangen witte vis.
Vandaag is onze laatste dag in de San Blas eilanden. De koers is gezet naar Holland Bay waar er veel piraten zichzelf en hun schatten schuilhielden in het verleden en wie weet, misschien ook nog tot op de dag van vandaag? Het weer zit niet mee. De zon is verborgen achter de wolken en er hangt regen in de lucht. Tijd om te relaxen op de boot: lezen, slapen, kaarten en bovenal een douche met zoetwater in plaats van zeewater.
Het avondeten is Irish stew (gekookte aardappels, rundsvlees, wortels, ajuin en kruiden) op aanvraag van Iva, Ierse. In de baai verblijven ook nog grotere yachten en er wordt vuurwerk afgeschoten van één van deze yachten. In combinatie met de lichtjes van de vele zeilboten in de baai is het een prachtig nachtlandschap. Voor het slapengaan worden er nog enkele veiligheidsafspraken gemaakt aangezien we volgende morgen op open zee zullen zitten. Ook bereiden we enkele maaltijden voor gedurende de volgende dagen zodat het enkel te verwarmen is en dus minder tijd in beslag neemt van de kapiteins die beide drug bezig zullen zijn met zeilen in shiften van telkens vier uur.
‘s Morgens om 7uur zetten we koers naar open zee en laten we de San Blas eilanden achter ons. Als alles goed gaat zouden we na 48uur zeilen moeten aankomen in de haven van Cartagena. De twee dagen zijn ideaal om bij te slapen, om reisboeken te lezen over Colombia en om wat te zonnebaden op het dek. Het weer zit gelukkig mee. De horizon is plat en de zon schijnt fel. We missen wind. Er is enkel af en toe een zuchtje wind waar te nemen, maar dat is niet genoeg voor de zeilboot. In combinatie met de motor geraken we aan 5 knopen per uur. Het is aangenaam vertoeven op de boot behalve de hitte overdag in het benedendek.
We doen er langer over dan voorzien om Cartagena te bereiken, maar de zee is ons gunstig gezind en geen enkele storm heeft ons geteisterd tijdens de overtocht. Tegen 23u00 komen we aan in de haven. Iedereen is moe van de reis. Vooral de kapiteins die ons veilig en wel over de oceaan hebben geleid. Het is al laat om nog aan land te gaan en ik besluit nog een nachtje aan boord te blijven van de ‘Delfin Solo’ net zoals Andy en Iva en Johny en Jo. Samen met de kapiteins vieren we onze succesvolle overtocht met blue kaas, brood, rode wijn en rum/cola. Veilig in de haven en met een formidabel uitzicht op de wolkenkrabbers van de stad slaap ik in openlucht op het dek van de zeilboot. Welkom Colombia! Je staat op het punt om verkent te worden! Morgenvroeg.
Tegen de middag is alles terug ingepakt en ben ik klaar om onze kapitein te ontmoeten die ons over de oceaan zal leiden naar Caraibische San Blas eilanden en tot aan de koloniale stad Cartagena te Colombia. Druppelgewijs komen de mede-reizigers aan in het dorpje op de ontmoetingsplaats naast de kade. Het lijkt een leuke bende en ze hebben meer dan voldoende rum voorraad ingeslagen. Drie koppels (een Holands koppel, een Iers koppel en een Nieuw-Zeelands koppel), een jonge Zwitser en ik maken deel uit van de zeilboot-expeditie. Tegen half vier vertrekken we tesamen met een gammel speedbootje naar de zeilboot ‘Delfin Solo’ dat voor zo’n 6 dagen en 5 nachten onze thuis wordt. Het is een prachtige, compacte zeilboot in Turkse stijl met twee kapiteins (man en vrouw) en twee eigenwijze katten aan boord. Goedgekeurd!
Na mijn eerste overnachting op het sofabed in de kajuit genieten we allen van muesli met yogurt en fruit als ontbijt. Tazan en Reigin (de kapiteins) zetten koers naar het eerste San Blas eiland, genaamd Chichimi, op zo’n 40mile afstand of zo’n 6uur varen van Puerto Lindo.
De eerste avond werden er al enkele rumflessen geopend en ik voel dat het misschien toch niet het aangenaamste is om een kater op open zee te hebben. Het effect van alcohol wordt versterkt door het ongemakkelijk gevoel van zeeziekte. Ik besluit geen medicijnen te nemen en te wachten hoe mijn lichaam reageert en zich aanpast op zijn eigen tempo.
Tegen de late namiddag komen we aan in de baai waar zich al een tiental andere zeilbootjes hebben genesteld. De warme zonnestralen strelen mijn huid en verwarmen mij tot diep vanbinnen. We zijn aangekomen in het paradijs: witte stranden met palmbomen, bijna verlaten eilandjes die slechts bewoond worden door een tiental lokale Kuna indianen en zeilbootjes dobberend op het zoute water. Ondertussen tijd om te gaan zwemmen er verder te genieten van de omgeving. Tegen het avondeten voel ik mij al stukken beter en geniet met volle teugen van een vers klaargemaakte steenkreeft gemarineerd in limoen, zout en een overdosis aan look!
De tweede ochtend worden we verwend met een Amerikaans ontbijtje (spiegelei met worst en lookbrood). Nadien is het strandtijd! Ik spring van de rand van de zeilboot en duik in het azuur blauwe water en zwem samen met de rest naar het tropische strand. Onderweg zie ik enkele helder oranje en citroen gele zeesterren onder water en waar het water slechts een 30tal centimeters diep is, staar ik vol fascinatie naar een gespotte rog die langzaam maar krachtig zijn lichaam voortstuwt. Aangekomen op het zonovergoten eiland kuieren we langs de oever naar de andere kant van het eiland waar we van een frisse pint genieten. De lokale bevolking leeft hier in houten hutjes maar een koelkast met bier mankeert hen niet. Nadien kraken we een fles rum die we mengen met het kokosnootsap uit de gedroogde kokosnoten, die de Kuna-indianen verkopen, en verse ananas. Het blijkt een subliem idee te zijn en het maakt een overheerlijke Piña Colada! Als dat nog niet genoeg is, verrast Tazan ons nog met de aankoop van 8 vers gevangen kreeften die ter plaatse wordt klaargemaakt. De kreeft als lunch met verse salade en een goed gekruide looksaus laat niemand onberoerd. Op dit eiland is dit luxeproduct een deel van hun basisvoeding en ik pas mij dus graag aan aan deze gewoonte. Het is een relaxte en zonnige dag met veel zwemmen, genieten en snorkelen. Wanneer de zon ondergaat keren we terug naar de zeilboot waar we gevulde páprika en een beker rode wijn genieten om de avond af te sluiten.
De volgende ochtend verlaten we Chichimi eiland en zetten koers naar Wichuala eiland maar eerst wordt de diesel en het water aangevuld in het Kuna dorp. Hier leven ze in een grotere Kuna gemeenschap, maar nog steeds op een traditionele manier in houten constructies en speciale zee-toiletten. Ik voelde mij dan ook verplicht om deze toiletten uit te testen. De toilet bestaat uit een houten hut boven het water met een gammele deur en een loopplank om binnen te gaan. De vloer is zo goed als onbestaand. Drie planken onder je voeten en in het midden een houten balk met een gat met daar boven een toiletbril. Alles onder mijn voeten is oceaan en wanneer ik door het gat in de toiletbril kijk, bewonder ik een exotisch aquarium met kleurrijke, tropische vissen.
Na ons kort bezoek aan het dicht bevolkte Kuna eiland zetten we koers naar het nabije eiland Wichuala waar we snorkelen, zwemmen, chillen en genieten van de kookkunsten van Reigin. Een combinatie van Mediteraanse en Turkse keuken doen wonderen en zorgen voor gevulde magen en gelukkige bemanningsleden. Vanavond is het kefta (gehaktballetjes) met sla en lookboter. En als extraatje nog een vers gevangen witte vis.
Vandaag is onze laatste dag in de San Blas eilanden. De koers is gezet naar Holland Bay waar er veel piraten zichzelf en hun schatten schuilhielden in het verleden en wie weet, misschien ook nog tot op de dag van vandaag? Het weer zit niet mee. De zon is verborgen achter de wolken en er hangt regen in de lucht. Tijd om te relaxen op de boot: lezen, slapen, kaarten en bovenal een douche met zoetwater in plaats van zeewater.
Het avondeten is Irish stew (gekookte aardappels, rundsvlees, wortels, ajuin en kruiden) op aanvraag van Iva, Ierse. In de baai verblijven ook nog grotere yachten en er wordt vuurwerk afgeschoten van één van deze yachten. In combinatie met de lichtjes van de vele zeilboten in de baai is het een prachtig nachtlandschap. Voor het slapengaan worden er nog enkele veiligheidsafspraken gemaakt aangezien we volgende morgen op open zee zullen zitten. Ook bereiden we enkele maaltijden voor gedurende de volgende dagen zodat het enkel te verwarmen is en dus minder tijd in beslag neemt van de kapiteins die beide drug bezig zullen zijn met zeilen in shiften van telkens vier uur.
‘s Morgens om 7uur zetten we koers naar open zee en laten we de San Blas eilanden achter ons. Als alles goed gaat zouden we na 48uur zeilen moeten aankomen in de haven van Cartagena. De twee dagen zijn ideaal om bij te slapen, om reisboeken te lezen over Colombia en om wat te zonnebaden op het dek. Het weer zit gelukkig mee. De horizon is plat en de zon schijnt fel. We missen wind. Er is enkel af en toe een zuchtje wind waar te nemen, maar dat is niet genoeg voor de zeilboot. In combinatie met de motor geraken we aan 5 knopen per uur. Het is aangenaam vertoeven op de boot behalve de hitte overdag in het benedendek.
We doen er langer over dan voorzien om Cartagena te bereiken, maar de zee is ons gunstig gezind en geen enkele storm heeft ons geteisterd tijdens de overtocht. Tegen 23u00 komen we aan in de haven. Iedereen is moe van de reis. Vooral de kapiteins die ons veilig en wel over de oceaan hebben geleid. Het is al laat om nog aan land te gaan en ik besluit nog een nachtje aan boord te blijven van de ‘Delfin Solo’ net zoals Andy en Iva en Johny en Jo. Samen met de kapiteins vieren we onze succesvolle overtocht met blue kaas, brood, rode wijn en rum/cola. Veilig in de haven en met een formidabel uitzicht op de wolkenkrabbers van de stad slaap ik in openlucht op het dek van de zeilboot. Welkom Colombia! Je staat op het punt om verkent te worden! Morgenvroeg.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
