Cerro Negro

Heel de nacht wakker gelegen omdat ik mij zeker niet wou overslapen. Tegen 7u kruip ik dan toch uit mijn bed om een verfrissende douche te nemen. Vooraleer ik deftig mijn tanden kan poetsen staat mijn pickup service al voor de deur van de Via Via. Vandaag gaan we de Cerro Negro gaan beklimmen en afdalen! We zijn met 7 in totaal die mee de uitdaging aangaan. Twee Mexicanen, twee Nederlandse meiden (Sandra & Paulien) en twee New Yorkers (Juan & Ezzy, Puerto Rico en Honduras afkomst). Toffe en gevarieerde groep en de sfeer zit direct goed in onze aircowagen.

Na een uur rijden komen we aan de ingang van het Nationale Park en de Cerro Negro. Er staat al veel volk aan te schuiven maar dankzij onze gids geraken we snel voorbij alle drukte. Dit betekend dat we ook als een van de eerste groepen boven kunnen zijn. Voor ons torent de prachtige zwarte berg (Cerro Negro) uit boven het landschap er rond. We krijgen een rugzak gevuld met onze outfit voor de afdaling en we hebben ook de eer om ons eigen "board" mee naar boven te sleuren wat toch wel wat extra gewicht is om te dragen...
We lopen op afgekoelde lavagruis en lavastenen en hoe hoger we geraken hoe meer de wind ons van de berg probeert te blazen. Je evenwicht bewaren is hierdoor een ware uitdaging. Deze vulkaan is redelijk goed te beklimmen. Een van de redenen is omdat je de top al kan zien en je zo je kan focussen op het eindpunt (bij mij helpt dit toch). Na ongeveer 45min klimmen ben je boven aan de top en zie je de pikzwarte krater en de omliggende vulkanen van Nicaragua. Maar het leukste moet nog komen.

Een paar"jump" fotos, groepsfoto en dan het echte werk: naar beneden glijden met ons "board". Als derde in de rij heb ik al kunnen zien hoe je snel en traag kunt gaan. Hoe je het niet moet doen heb ik nog niet gezien...
Het begin gaat traag maar eens je vertrokken bent, geraak je in een derde versnelling, sneller en sneller de stijle helling af. Ahja, bijna vergeten, er is een remsysteem :) Beide voeten met de hielen in het lavagruis en zo kan ik stoppen net voor het eindpunt zonder benen of armen te breken.

Samen met de New Yorkers en de Nederlandse meiden gaan we gaan lunchen in een van de restaurantjes in Leon. Zalige chill namiddag met wat bier, goed gezelschap en een heerlijk zonnetje.
Om de dag volledig "zen" af te sluiten, ontmoet ik nog de muziekliefhebbers van de Via Via. Ik tokkel mee op de gitaar en andere op de drum, iemand anders zingt. Jani, de gespierde getatoeerde Griek, besteld wat pizzas van het hostel Bigfoot aan de overkant om te delen. Het is een gezellige avond met muziek, bier, pizza, aangename reizigers en relax time.
De Via Via is goedgekeurd!